صلحی که موهوم به نظر میرسد:

صلحی که موهوم به نظر میرسد:

غلام علی صارم 

سه شنبه 23 جد ی 1399

در دنیای سیاست هرکشوری برای خودش اهداف و استرتیژای تعریف شده دارد، مثلازمانی لردپالمرستون گفت: « ماهیچ متحدیا دشمن همیشگی نداریم. آنچه برای ما همیشگی و بی پایان است ، منافع ماست که دستیابی به آن وظیفه دولت است »

دربرنامه های استراتیژیک دولتها این گونه اهداف تعریف شده را زیاد می بینیم ، تنها و تنها در افغانستان از اینگونه مسایل خبری نیست . نه در گذشته و نه در حال حاضر. تاریخ معاصر افغانستان که به نظر من از میرویس خان هوتکی شروع میشود چیزی بنام سیاست خارجی، اهداف اساسی و استراتیژی ازآنزمان تا امروز وجود ندارد . لااجرا ماندن ماده هشتم قانون اساسی اخیر طی دو دهه گذشته شاهد این مدعاست . مخصوصا امروز که دوپاسپورته های که کلیه حسابات بانکی شان در خارج است و متاسفانه همه در راس ادارات دولتی قرار دارند عملا مشاهده میشود که به این کشور هدفی جزتاراج دارایی های عامه ندارند. اینها به افغانستان یک سر مویی هم دلبستگی ندارند، و دو نمونه کاملا مشهود: یکی مقرری نورالحق علومی بعداز ختم وزارتش که موقع تقرری در وزارت سندی را مبنی برترک تابعیت خارجی ارائه کرده بود، در سفارت هالند که بخاطر داشتن تابعیت َآنجا رد شد و دیگری که بخاطر احراز مقام وزارت از تابعیت خارجی خود منصرف نشد ( محمود صیقل) و چقدر زشت است که صیقل را بخاطر داشتن تابعیت خارجی در داخل وزیر تعیین نکردند اما به صفت نماینده همه افغانستان به ملل متحد فرستادند(یارب میان دزدان این اتحاد تاکی ؟) . اینها همه درد های است که باید مداوا شوند واما گمان غالب ما اینست که این همه درد همانگونه که از راه مسکو، اسلام آباد و واشنگتن مداوا نشد ، از راه دوحه نیز دوا نخواهد شد زیرا از این جرگه و صلح دست مردم افغانستان کوتاه است،مردم نه مالک صلح است و نه مالک جنگی که ادامه دارد ، تاریخ شاهد است که هرگاه دولت ها و گروههای درگیر جنگ خواستند بطرف صلح بروند ابتدا اقدام به آتش بس نموده و بعد مذاکرات صلح را ادامه داده اند اما اینجا برخلاف! و شما یقین داشته باشید که اینجا کسی از مذاکره کنندگان صلاحیت اعلان آتش بس را ندارند و این مذاکرات اگر به نتیجه هم برسد بازهم شاهد آمدن صلحی نخواهیم بود، زیرا قضیه جنگ افغانستان قضیه طالب و حکومت غنی نیست و دراین قضیه موضوع منطقه ای و بین المللی بودن غیر قابل انکار است ، پس چگونه دوگروه متخاصمی که نیابتی می جنگند صلحی را به این کشور خواهند آورد!. اللهم جعل عواقب امور نا خیرا