روایت 42

 

از مسدود شده گذرگاه ها پاکستان بیشتر متضرر میشود نه افغانستان !

غلام علی صارم

30جدی1402

پاکستان و افغانستان دوکشوری که بیش ترین تنش را در روابط خود داشته است . این دو کشور بیش از دو هزارو دوصد کیلومترمرز مشترک دارد که هرنقطه اش قابل عبور و مرور بوده و هیچ مانعی مثل آب و کوه های صعب العبور در این بین وجود ندارد.

تجارت بصورت واردات و صادرات بین این دو کشورهمیشه وجود داشته و با وجودیکه هردو برای همدیگر بهترین مارکیت تجارتی هستند مخصوصا برای میوه های تازه و خشک و سبزیجات، با آنهم گاه گاهی شاهد بروز تنش ها نیز بوده ایم.

واردات و صادرات بین این دو کشور از ینج گذرگاه صورت میگیرد که مهم ترین آنها بنادر تورخم و سپین بولدک میباشد.

متاسفانه دراین یک هفته اخیر این گذرگاه ها از جانب پاکستان مسدود گردیده و در دو طرف مرز هزاران لاری حاوی میوه های تازه و سبزیجات متوقف گردیده و مقدار زیاد آن روزانه فاسد و غیر قابل استفاده می گردد.  برآورد ها حاکی از این است که روزانه یکصد هزار دالر به تاجران مذکور خسارت تحمیل میشود.  البته این معضل تنها برای تاجران افغانستان نه بلکه تاجران پاکستانی نیز شامل آن میباشد.

مسئولین مرزی پاکستان پافشاری دارند که دریواران افغانستانی که وارد پاکستان میشوند باید پاسپورت و ویزه داشته باشند در غیر آن حق ورود به خاک پاکستان را ندارند. با توجه به اینکه مراودات و رفتار ها بین دوکشور شامل قواعد بالمثل میشود، مسئولین افغانستانی نیز از رانندگان پاکستانی خواستار پاسپورت و ویزه شدندکه نهایتا موتر های باربری هردو طرف متوقف گردیدند. زیرا در گذاشته همان اسناد تجارتی و ترانزیتی قابل اعتبار بود و از دریواران پاسپورت و ویزه سوال نمی شد. 

این وضعیت بعد از ایجاد پاکستان در 1947 و تنش های که بین دوکشور پیش آمده باربار صورت گرفته و مرز ها بروی تاجران و مسافرین بسته گردیده است و این تنش ها گاهی به حدی پیش رفته که قونسلگری ها و سفارت خانه های همدیگر مورد حمله قرار گرفته ، به دفاتر همدیگر داخل شدند، بیرق های همدیگر را آتش زدند و گاهی هم حتی منجر به قتل گردیده است.

اینک بازهم یک سلسله تنش ها از مدتی به اینطرف پیش آمده که متاسفانه روابط سیاسی و اقتصادی هردوکشور را به بحران کشیده است.

پاکستان از مدتی به اینطرف گرفتار یک سلسله بی امنیتی ها گردیده که متاسفانه در اکثر موارد باعث قتل و کشتار های هم گردیده است.

ناامنی ها معمولا از جانب کسانی در این کشور تحمیل می گردد که روزی نظامیان پاکستان خود آنها را ایجاد کرده بودند که شبیه عملیات های که فعلا آنها در پاکستان انجام میدهد، در افغانستان و جای جای دیگر انجام میدادند که پاکستان درآن روزگارآنرا عملیات های آزادی خواهانه خطاب میکردند که اینک همان عملیات ها در خاک خود شان صورت میگیرد و پاکستان آنرا حمله های تروریستی میخواند.

ما چیزی در این مورد نمی گوییم تا خداینخواسته آنرا حمل به شماتت نکنند. ما واقعا از قتل و کشتار مردم پاکستان که برادران دینی ما هستند ناراحت هستیم و همیشه به شهدای شان بهشت برین و به زخمی های شان شفای عاجل استدعا نموده ایم و معتقدیم که باید تنش ها بین ما و پاکستان حل و روابط کاملا حسنه باشد.

اما پاکستان دوسال است تنش ها و نا امنی های کشور شانرا به افغانستان نسبت میدهند که مقامات افغانستان همیشه این ادعا ها را بی اساس خوانده است .

این یک واقعیت است که افغانستان کشوری است که در یک محدودیت بین المللی قرار داشته و هیچ کشوری حکومتش را به رسمیت نمی شناسد، اما اینگونه هم نیست که ما فقط محتاج و وارد کننده همه چیز باشیم. همانگونه که ما بعضی وسایل را جهت رشد اقتصادی خود و یا بخاطر میکانیزه کردن زراعت و یا به وسایلی که برای استخراج معادن نیاز است ضرورت داریم، کشور های که این وسایل را تولید میکنند آنها نیز به بازار فروشش ضرورت دارند.

پاکستان گمان نکند که اگر مااز کشور شان واردات نداشته باشیم می میریم، مقایسه میزان صادرات و واردات بین کشور ما و پاکستان در سال گذشته نشان میدهد که تقریبا بین این دو تعادل برقرارشده است. و در صورت بسته ماندن گذرگاه ها تنها ما نیستیم متحمل خسارت می گردیم بلکه پاکستان نیز طعم تلخ این خسارت را تجربه خواهد کردو در بسیاری موارد بیشترازما. و از طرفی این مرز طولانی که بین ما هست در دو طرف این مرز کسانی زندگی می کنند که همه با همدیگر نسبت های فامیلی و خانوادگی دارند و جدا ساختن شان ناممکن است.

بندر کراچی درست است که برای تاجران افغانستانی یک راه تجارتی خوب است، اما پاکستان بداند که تجارت افغانستان محدود به این بندر نیست، راه های دیگر مثل نیمروز که به چابهار وصل است، اسلام قلعه ، تورغندی، کلفت، آقینه، حیرتان ، شیرخان بندر، آی خانم، اینها راه های هستند که ما را به دنیا وصل میکند اما اگر افغانستان برای پاکستان که کشور های آسیای میانه یگانه مارکیت برای تجارتش است فقط میتواند از طریق افغانستان وصل شود. البته تجارت پاکستان هم تنها از طریق افغانستان نیست، راه های دیگر هم دارند اما بیشترین اقلام تجارتی ایشان که اتفاقا آسیب پذیر هم هستند راه تجارتی اش تنها و تنها افغانستان است. پس بنا براین برای حل معضل و تنش های موجود باید راه های عاقلانه را پیش گرفت. و پاکستان بجای اینکه ضعف های مدیریتی خویش را در جهت تامین امنیت کشور شان به افغانستان نسبت بدهند بخاطر حل آن از عقلانیت کار بگیرندو تهمت زدن به افغانستان جایی را هم نخواهد گرفت زیرا دنیا مشکلات افغانستان را لمس می کنند و به این ادعا ها معمولا حکم به بی اساس بودنش می نمایند.