انتخابات !در افغانستان
انتخابات چه ریاست جمهوری و یاپارلمان ویا شهرداریها و..... یک پروسه ملی و یکی از ارکان مهم دموکراسی است .
انتخابات کمکی است برای ارتقای فهم طبقات مختلف جامعه ، با میزان شرکت مردم در انتخابات میتوان فهم طبقات مختلف یک جامعه را نسبت به سرنوشت شان قیاس کرد و فهمید.
انتخابات فرایندی است که از طریق آن کسانی یک یا چند تن نامزد را برای انجام دادن کار معین بر می گزینند، و در اصطلاح خاص گزینش نمایندگان برای مجلس قانونگذاری و یا تعین رئیس جمهور یا شهردار ویا هر پوستی که تعین آن برمبنای نظر مردم در قانون تصریح شده باشد توسط مردم را انتخابات می گویند.
انتخاباتی را که در آن رای دهندگان نمایندگان خود را مستقیم از میان نامزد ها انتخاب کنند، یک درجه ای می نامند و انتخاباتی را که در آن رای دهندگان نخست به کسانی رای دهند که آن کسان نمایندگان اصلی را از میان خود انتخاب کنند ، دو درجه ای نامند.
انتخابات هر یک از موقعیت های سیاسی و اجتماعی در قانون اساسی هرکشور بصورت مشخص تعیین گردیده است و زمان احراز پوست مذکور هم برای فردی که انتخاب می گردد در قانون تعیین شده است .
انتخابات در کشور ما افغانستان هم یک امرقانونی است که این وظیفه از جانب کمیسیون مستقلی که از جانب حکومت پیشنهاد و از جانب پارلمان رای اعتماد اخذ نموده به پیش برده می شود که این کمیسیون هم بنا به دستور قانون اساسی ایجاد و پیروی از قانونی می کند که بر مبنای قانون اساسی کشور ایجاد شده است، اما اینها در اجراات خود کاملا مستقل هستند، حکومت و پارلمان هیچکدام نمی توانند براین کمیسیون اعمال نظر نمایند .
ده سال دوره اخیر سلطنت ظاهر شاه را که دهه دموکراسی می نامد مردم افغانستان یک بار انتخابات را در آن دوره و همچنان قبل آنهم بصورت نمایشی به امتحان گرفته بودند ، با وجودیکه مردم برای تعیین وکلای شان در پای صندوق های رای می رفتند اما در نهایت امر وکیل کسی بود و کسی به پارلمان راه می یافت که سر به آستان شاه می سایید ، اگر احیانأ آزاد اندیشی در پارلمان راه داده می شد فقط من باب نمایش بود که گاه گاهی نظر مخالفی هم در پارلمان وجود داشته باشد تا کسی متوجه فرمایشی بودنش نشود ، که البته آنهم در نهایت تصویب مسایل مهم طبق نظر همان اکثریتی بود که شاه خود درست کرده بود.
سالها طول کشید تا مردم افغانستان بازهم به این موقعیت برسند که برای خود شان رئیس جمهور و پارلمان تعیین نمایند که البته اینهم به کمک نیرو های خارجی .
اما اینک که در آستانه تعین دورجدید از اعضای پارلمان و اولین دور شورا های ولسوالی ها هستیم ببینم که شرکت مردم در انتخابات چگونه هست و کدام موارد در انتخابات افغانستان تاثیرات خوب و یا بد داشته و دارد.
دور اول انتخابات ریاست جمهوری و پارلمان کشور آنگونه که ما دیدیم شرکت مردم در انتخابات با شور و شعف قابل وصف بود و مردم با علاقه مند ی فراوان ساعت ها به صف می ایستادند تا بروند و برای تعیین سرنوشت کشور شان رای بدهند.
گرچه در این دوره هم پول های گزافی بخاطر جلب آراء به مصرف رسید اما تا حدی در لفافه بود ، ولی در دور دوم این پروسه کاملا به ابتذال کشانده شد .
رای که برای تعین سرنوشت کشور و مردم باید استعمال میشد ، برای کسب درآمد استعمال گردید. اکثریت مخصوصا عوام الناس حالا فکر می کنند که رای یعنی یک بوجی آرد ، یک بوجی برنج و یا یک جوره کفش ویا چند افغانی ویا......
و در این دوره آنگونه که عملا به مشاهده می رسد و رسیده که تعدادی کلاه بردار از یک سال به این طرف دیدو بازدید را با کسانی که احتمال کاندید شدن شان میرفت آغاز کرده بودند. و اینک که زمان فرارسیدن انتخابات کوتاه شده شدت این ملاقات ها چند برابر گردیده است .
سوال ما این است که در کشور ی مثل افغانستان که تعداد افراد بیسواد و نسلی که در این سه یا چهار دهه اخیر با جنگ و تفنگ بزرگ شده اند ، اینها را بجای آگاهی بخشی به خط فروش رای سوق دادن چگونه عملی هست و عامل اینکار کیست ؟
به عقیده ما اینکه امروز تعدادی به انتخابات به عنوان کسب درآمد می نگرند بزرگترین خیانتی است که نسبت به اینها صورت گرفته . و عامل اصلی این خیانت هم کسانی هستند که در دوره های قبلی به منظور رسیدن به ریاست جمهوری و یا پارلمان کاندید شده بودند . اینها بودند که این پروسه ملی و دموکراتیک را به ابتذل کشانده اند .
امروز در افغانستان کسی در باره انتخابات به عنوان تعیین سرنوشت مردم ، کشور و خانواده و فرزندان خود نه بلکه به عنوان اینکه چه گیر ما می آید فکر می کنند. دوره گذشته ما نه تنها شاهد این گونه حرکات زشت و ناپسند رای فروشی و تیکه داری بودیم بلکه شاهد دهها گونه تقلب و خیانت به انتخابات و رای مردم هم بودیم ، از بین صندوق های رای دهی در حالیکه صندوق قفل و مهر بود کتابچه های صد ورقه رای دهی که تیک مار خورده و مهر شده بود بیرون می آمد.
اگر پرده پوشی نکنیم و کمی به حق تن دردهیم باید بگوییم که دورهای گذشته انتخابات ریاست جمهوری و شورا های ولایتی ما مبتذل ترین نوع انتخابات در دنیا بود، تقلب و خیانت در قسمت انتخاب رئیس جمهور به حدی بود که خیانت در آراء مردم در قسمت اعضای شورای ولایتی تحت الشعاع قرار گرفته و اصلا فراموش شد. با اطمینان می نویسم که اگر رای افراد شامل در پارلمان را به شمول جناب آقای کرزی و جناب داکترصاحب اشرف غنی به بررسی دقیق و عادلانه بگیریم تعداد کسانی که با رای حلال در مقام های موجود قرارگرفته اند از تعداد انگشتان دست انسان تجاوز نخواهد کرد.
در این دور انتخابات که پیش رو داریم اگر چه تعدادی از روشنفکران و دانشمندان و حتی تعدادی از مردمان عادی ظاهرأ می گویند که باید کاندیدان را ببینیم که چه برنامه دارند بعد مسیر خود را انتخاب کنیم . اما من از تعداد زیادی حتی اساتید و دانشمندانی شنیدم که می گویند ببینیم کی مشکل ما را حل می کند .
حالا قضاوت به دست شما که انتخاباتی را که حتی دانشمندان یک کشور به آن به عنوان منبع درآمد بالایش فکر کنند آینده این کشور به کجا خواهد کشید .
در کشور های که دهها و صد ها سال است انتخابات را تجربه می کنند و با تعیین افراد واجدالشرایط کشور شان را به مدارج عالی از علم و دانش و اقتصادو.... رسانیده اند ، آنجا ها گفته می شود که سرنوشت ا نتخابات را افکار عامه تعیین می کند که آنها به آن واقعا احترام هم دارند و آنچه افکار عامه را خط میدهد تبلیغات سالم و واقعبینانه است .
اما در افغانستان ما این حرف نیست ، اگر از کسی بپرسی که در انتخابات کی برنده خواهد شد ؟ می گوید هر کی پول بسیار داشت و مصرف کرد و بین مردم توزیع کرد همان برنده است . اینجا خبری از احترام به افکار عامه و برنامه و پلان کاری و بحث آینده کشور و مردم خبری نیست .
اگر این صفحه را ورق بزنیم و روی دیگر صفحه را به مطالعه بگیریم به این سوال برخواهیم خورد: آنهاییکه بخاطر احراز مقام و یا کرسی های پارلمان این همه سرمایه های گزاف را مصرف می نمایند با این کار چه اهدافی را دنبال می کنند؟
از جانب افراد مورد نظر به این سوال پاسخ های ارائه گردیده اما به نظر ما پاسخ ایشان هرگز قرین به واقعیت نبوده و نیست زیرا عملامیان گفتار و کردار تفاوت زیاد به مشاهده میرسد« میان ماه من تا ماه گردون /// تفاوت از زمین تاآسمان است»
به نظر ما هم ازمصرف این همه سرمایه بخاطررسیدن به مقام مدنظر دو هدف دنبال می شود:
1 - خدمت به خلق الله و دستگیری مردمان ضعیف .
2 – رسیدن به سرمایه و مقام های بالاتر و بالاتر .
حالا ببینیم که آقایونی که در گذشته اینکار را کرده اند کدام مورد را دنبا ل نموده اند .
و قبل از این نگاه باید متذکر شویم که انسان ها معمولا با عمل شان محک زده می شوند ، نه با گپ و گفتار های نرم وچرب.
اگر به عمل آقایون دقت شود می بینیم که امروز در پوست های مهم دولتی همه از بستگان وکلا و وزرا هستند ، فساد اداری به حدی بالا رفت که افغانستان به عنوان فاسد ترین کشور دنیا محسوب شد .
کشت و قاچاق مواد مخدر افغانستان را در سطح دنیا بد نام ساخته ، آیا این کشت و تجارت بدست دهقاق عادی هست؟ آیا کسی شنیده که از جایی پنجصد تن یا کمتر و زیاد تر تریاک کشف و ضبط شده باشد؟
با تاسف باید بگوییم که تریاکی که در این کشور توسط موظفین دستگیر می شود از مرز چندکیلو تجاوز نمی کند ، اما آنچه از این کشور صادر می شود صد ها و هزارها تن است ، اگر در این کار قدرتمندان سهیم نباشند تاجر و دهقان عادی از عهده این کار برآمده می تواند؟ هرگز!
سخن در اینجاست که پول های که آقایون در انتخابات بمصرف رسانده به چه منظور بوده است ؟ آنچه را که ذکر کردیم ، مورد اول یا دوم ؟
با صراحت باید بگوییم که مورد اول عملا منتفی است و در مورد دوم به مردم شریف خود می گوییم که خود تحقیق نمایند، و اینرا نیز باور داشته باشند که رای سرنوشت است ، اما نت است که نباید به آن خیانت شود. یقینا آنهاییکه که به نحوی این را ی را به معامله کشانده بزرگترین خیانت را مرتکب شده اند . و ما این روند را به ضرر همه مردم افغانستان اعم از وکیل و موکل و سرزمین افغانستان میدانیم که امیدواریم این پروسه بیش از این مبتذل نشود.
انتخابات چه ریاست جمهوری و یاپارلمان ویا شهرداریها و..... یک پروسه ملی و یکی از ارکان مهم دموکراسی است .
انتخابات کمکی است برای ارتقای فهم طبقات مختلف جامعه ، با میزان شرکت مردم در انتخابات میتوان فهم طبقات مختلف یک جامعه را نسبت به سرنوشت شان قیاس کرد و فهمید.
انتخابات فرایندی است که از طریق آن کسانی یک یا چند تن نامزد را برای انجام دادن کار معین بر می گزینند، و در اصطلاح خاص گزینش نمایندگان برای مجلس قانونگذاری و یا تعین رئیس جمهور یا شهردار ویا هر پوستی که تعین آن برمبنای نظر مردم در قانون تصریح شده باشد توسط مردم را انتخابات می گویند.
انتخاباتی را که در آن رای دهندگان نمایندگان خود را مستقیم از میان نامزد ها انتخاب کنند، یک درجه ای می نامند و انتخاباتی را که در آن رای دهندگان نخست به کسانی رای دهند که آن کسان نمایندگان اصلی را از میان خود انتخاب کنند ، دو درجه ای نامند.
انتخابات هر یک از موقعیت های سیاسی و اجتماعی در قانون اساسی هرکشور بصورت مشخص تعیین گردیده است و زمان احراز پوست مذکور هم برای فردی که انتخاب می گردد در قانون تعیین شده است .
انتخابات در کشور ما افغانستان هم یک امرقانونی است که این وظیفه از جانب کمیسیون مستقلی که از جانب حکومت پیشنهاد و از جانب پارلمان رای اعتماد اخذ نموده به پیش برده می شود که این کمیسیون هم بنا به دستور قانون اساسی ایجاد و پیروی از قانونی می کند که بر مبنای قانون اساسی کشور ایجاد شده است، اما اینها در اجراات خود کاملا مستقل هستند، حکومت و پارلمان هیچکدام نمی توانند براین کمیسیون اعمال نظر نمایند .
ده سال دوره اخیر سلطنت ظاهر شاه را که دهه دموکراسی می نامد مردم افغانستان یک بار انتخابات را در آن دوره و همچنان قبل آنهم بصورت نمایشی به امتحان گرفته بودند ، با وجودیکه مردم برای تعیین وکلای شان در پای صندوق های رای می رفتند اما در نهایت امر وکیل کسی بود و کسی به پارلمان راه می یافت که سر به آستان شاه می سایید ، اگر احیانأ آزاد اندیشی در پارلمان راه داده می شد فقط من باب نمایش بود که گاه گاهی نظر مخالفی هم در پارلمان وجود داشته باشد تا کسی متوجه فرمایشی بودنش نشود ، که البته آنهم در نهایت تصویب مسایل مهم طبق نظر همان اکثریتی بود که شاه خود درست کرده بود.
سالها طول کشید تا مردم افغانستان بازهم به این موقعیت برسند که برای خود شان رئیس جمهور و پارلمان تعیین نمایند که البته اینهم به کمک نیرو های خارجی .
اما اینک که در آستانه تعین دورجدید از اعضای پارلمان و اولین دور شورا های ولسوالی ها هستیم ببینم که شرکت مردم در انتخابات چگونه هست و کدام موارد در انتخابات افغانستان تاثیرات خوب و یا بد داشته و دارد.
دور اول انتخابات ریاست جمهوری و پارلمان کشور آنگونه که ما دیدیم شرکت مردم در انتخابات با شور و شعف قابل وصف بود و مردم با علاقه مند ی فراوان ساعت ها به صف می ایستادند تا بروند و برای تعیین سرنوشت کشور شان رای بدهند.
گرچه در این دوره هم پول های گزافی بخاطر جلب آراء به مصرف رسید اما تا حدی در لفافه بود ، ولی در دور دوم این پروسه کاملا به ابتذال کشانده شد .
رای که برای تعین سرنوشت کشور و مردم باید استعمال میشد ، برای کسب درآمد استعمال گردید. اکثریت مخصوصا عوام الناس حالا فکر می کنند که رای یعنی یک بوجی آرد ، یک بوجی برنج و یا یک جوره کفش ویا چند افغانی ویا......
و در این دوره آنگونه که عملا به مشاهده می رسد و رسیده که تعدادی کلاه بردار از یک سال به این طرف دیدو بازدید را با کسانی که احتمال کاندید شدن شان میرفت آغاز کرده بودند. و اینک که زمان فرارسیدن انتخابات کوتاه شده شدت این ملاقات ها چند برابر گردیده است .
سوال ما این است که در کشور ی مثل افغانستان که تعداد افراد بیسواد و نسلی که در این سه یا چهار دهه اخیر با جنگ و تفنگ بزرگ شده اند ، اینها را بجای آگاهی بخشی به خط فروش رای سوق دادن چگونه عملی هست و عامل اینکار کیست ؟
به عقیده ما اینکه امروز تعدادی به انتخابات به عنوان کسب درآمد می نگرند بزرگترین خیانتی است که نسبت به اینها صورت گرفته . و عامل اصلی این خیانت هم کسانی هستند که در دوره های قبلی به منظور رسیدن به ریاست جمهوری و یا پارلمان کاندید شده بودند . اینها بودند که این پروسه ملی و دموکراتیک را به ابتذل کشانده اند .
امروز در افغانستان کسی در باره انتخابات به عنوان تعیین سرنوشت مردم ، کشور و خانواده و فرزندان خود نه بلکه به عنوان اینکه چه گیر ما می آید فکر می کنند. دوره گذشته ما نه تنها شاهد این گونه حرکات زشت و ناپسند رای فروشی و تیکه داری بودیم بلکه شاهد دهها گونه تقلب و خیانت به انتخابات و رای مردم هم بودیم ، از بین صندوق های رای دهی در حالیکه صندوق قفل و مهر بود کتابچه های صد ورقه رای دهی که تیک مار خورده و مهر شده بود بیرون می آمد.
اگر پرده پوشی نکنیم و کمی به حق تن دردهیم باید بگوییم که دورهای گذشته انتخابات ریاست جمهوری و شورا های ولایتی ما مبتذل ترین نوع انتخابات در دنیا بود، تقلب و خیانت در قسمت انتخاب رئیس جمهور به حدی بود که خیانت در آراء مردم در قسمت اعضای شورای ولایتی تحت الشعاع قرار گرفته و اصلا فراموش شد. با اطمینان می نویسم که اگر رای افراد شامل در پارلمان را به شمول جناب آقای کرزی و جناب داکترصاحب اشرف غنی به بررسی دقیق و عادلانه بگیریم تعداد کسانی که با رای حلال در مقام های موجود قرارگرفته اند از تعداد انگشتان دست انسان تجاوز نخواهد کرد.
در این دور انتخابات که پیش رو داریم اگر چه تعدادی از روشنفکران و دانشمندان و حتی تعدادی از مردمان عادی ظاهرأ می گویند که باید کاندیدان را ببینیم که چه برنامه دارند بعد مسیر خود را انتخاب کنیم . اما من از تعداد زیادی حتی اساتید و دانشمندانی شنیدم که می گویند ببینیم کی مشکل ما را حل می کند .
حالا قضاوت به دست شما که انتخاباتی را که حتی دانشمندان یک کشور به آن به عنوان منبع درآمد بالایش فکر کنند آینده این کشور به کجا خواهد کشید .
در کشور های که دهها و صد ها سال است انتخابات را تجربه می کنند و با تعیین افراد واجدالشرایط کشور شان را به مدارج عالی از علم و دانش و اقتصادو.... رسانیده اند ، آنجا ها گفته می شود که سرنوشت ا نتخابات را افکار عامه تعیین می کند که آنها به آن واقعا احترام هم دارند و آنچه افکار عامه را خط میدهد تبلیغات سالم و واقعبینانه است .
اما در افغانستان ما این حرف نیست ، اگر از کسی بپرسی که در انتخابات کی برنده خواهد شد ؟ می گوید هر کی پول بسیار داشت و مصرف کرد و بین مردم توزیع کرد همان برنده است . اینجا خبری از احترام به افکار عامه و برنامه و پلان کاری و بحث آینده کشور و مردم خبری نیست .
اگر این صفحه را ورق بزنیم و روی دیگر صفحه را به مطالعه بگیریم به این سوال برخواهیم خورد: آنهاییکه بخاطر احراز مقام و یا کرسی های پارلمان این همه سرمایه های گزاف را مصرف می نمایند با این کار چه اهدافی را دنبال می کنند؟
از جانب افراد مورد نظر به این سوال پاسخ های ارائه گردیده اما به نظر ما پاسخ ایشان هرگز قرین به واقعیت نبوده و نیست زیرا عملامیان گفتار و کردار تفاوت زیاد به مشاهده میرسد« میان ماه من تا ماه گردون /// تفاوت از زمین تاآسمان است»
به نظر ما هم ازمصرف این همه سرمایه بخاطررسیدن به مقام مدنظر دو هدف دنبال می شود:
1 - خدمت به خلق الله و دستگیری مردمان ضعیف .
2 – رسیدن به سرمایه و مقام های بالاتر و بالاتر .
حالا ببینیم که آقایونی که در گذشته اینکار را کرده اند کدام مورد را دنبا ل نموده اند .
و قبل از این نگاه باید متذکر شویم که انسان ها معمولا با عمل شان محک زده می شوند ، نه با گپ و گفتار های نرم وچرب.
اگر به عمل آقایون دقت شود می بینیم که امروز در پوست های مهم دولتی همه از بستگان وکلا و وزرا هستند ، فساد اداری به حدی بالا رفت که افغانستان به عنوان فاسد ترین کشور دنیا محسوب شد .
کشت و قاچاق مواد مخدر افغانستان را در سطح دنیا بد نام ساخته ، آیا این کشت و تجارت بدست دهقاق عادی هست؟ آیا کسی شنیده که از جایی پنجصد تن یا کمتر و زیاد تر تریاک کشف و ضبط شده باشد؟
با تاسف باید بگوییم که تریاکی که در این کشور توسط موظفین دستگیر می شود از مرز چندکیلو تجاوز نمی کند ، اما آنچه از این کشور صادر می شود صد ها و هزارها تن است ، اگر در این کار قدرتمندان سهیم نباشند تاجر و دهقان عادی از عهده این کار برآمده می تواند؟ هرگز!
سخن در اینجاست که پول های که آقایون در انتخابات بمصرف رسانده به چه منظور بوده است ؟ آنچه را که ذکر کردیم ، مورد اول یا دوم ؟
با صراحت باید بگوییم که مورد اول عملا منتفی است و در مورد دوم به مردم شریف خود می گوییم که خود تحقیق نمایند، و اینرا نیز باور داشته باشند که رای سرنوشت است ، اما نت است که نباید به آن خیانت شود. یقینا آنهاییکه که به نحوی این را ی را به معامله کشانده بزرگترین خیانت را مرتکب شده اند . و ما این روند را به ضرر همه مردم افغانستان اعم از وکیل و موکل و سرزمین افغانستان میدانیم که امیدواریم این پروسه بیش از این مبتذل نشود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر