بحال انسانیت و اخلاق اسلامی باید گریست !.

مرگ بدون تدفین وترحیم انسانیت در افغانستان :

غلام علی صارم 

دوست و استادم جناب آقای ورسجی زمانی مقاله ای نوشته بودند و در آن متذکر گردیده بودند که «مرگ نابهنگام دموکراسی در افغانستان » اما با تاسف که من امروز از مرگ فقیرانه و غریبانه انسانیت در سرزمینم می نویسم، موضوعی که نه تنهادست و قلم از نوشتنش می لرزد بلکه قلب هرانسانی را مجروح و خون چکان می نماید و آن اوج بی عاطفگی ، ظلم به انسانیت ، بی تفاوتی در برابرهمه و...

شکی باقی نمانده که امروز دنیا در برابرتهدید بزرگی از مرض جهان شمول کرونا قرار گرفته است، عده ای را مصاب و تاسرحد مرگ برده و عده ای را هم عملابکام مرگ فروبرده است .

افغانستان یکی از کشور های فقیری است که اینک با این مرض دست و گریبان میباشد و عملا می بینیم که مصداق همان شعر معروف شهید بلخی قرار گرفته اند: ( بررنجبر فروشد هرکس متاع خود را //// جمعی دعا فروشی ،جمعی دوا فروشی .)

کرونا روز بروز شدد میگیرد و هرروز به تعداد مصاب شده ها اضافه میشودو شماروتعداد وفیات هم روزانه بالا میرود.

از کشور های به اصطلاح کفر و مسلمان کمک های سرسام آوری صورت گرفت ، اعم از پول نقد و تجهیزات و لوازم طبی .

باتاسف باید بگوییم که در قدم قدم این حرکت های امدادی از جانب عده ای خیانت صورت گرفت. از پول نقد گرفته تا خریداری های لوازم و تجهیزات مورد ضرورت ، از چاینک و پیاله و ترموز گرفته تا.........

دراین میان خبری که بیش از همه تکان دهنده است و شرم آور است ، خبری میباشد که از طریق خبر گذاری پژواک پخش شد که ما به سهم خود ازاین حرکت واقعبینانه، جسورانه ، ملی و انسانی و اسلامی ایشان تقدیر و تشکر می نماییم و آن اینکه : ۳۲ دستگاه تنفس مصنوعی را به پاکستان قاچاق نموده اند . گفته میشود که دستگاه های مذکور  هرکدام چندین هزار دالرامریکایی قیمت داشته ، ما به آن کار نداریم که قیمت هرکدام چند و مجموعه اش چند میشود، وازطرفی هم ولو۳۲ نه یک دستگاه، اما آنچه مسلم است این است که در شرایط کنونی دستگاه های متذکره برای مریضان خود ما از جمله وسایل حیاتی است و وجود این دستگاه ها برای مریضانی که دچارمشکل تنفسی شده اند بحث مرگ و  زندگی است . اما عده ای که حتما از بزرگان این مملک است زیرا دست آدم های ضعیف به این گونه وسایل اولا نمی رسد و ثانیا ۳۲ دستگاه این وسایل وقتی یکجا شوند از حجم بالایی برخوردار میگردد. و یقینا اینکا ر کار عسکر و نگهبان و خدمه نیست .

اخبار تلویزیون طلوع حکایت از یک بدهکاری سرسام آور وزارت صحت نمود.

خریداری های صورت گرفته دقیقا همه مشکوک و آلوده به فساد هستند .

بحث توزیع دونیم یا سه و نیم کیلوگندم روی والی کابل و مسئول توزیع این کمک ها آقای وحیدعمر مشاور رپیس جمهور را چنان سیاه کرده که تا ابد پاک نخواهد شد.

پاشیدن پودر لباس شویی مخلوط با آب بجای مواد ضدعفونی کننده در جاده ها طشت رسوایی دیگر از شاروالی کابل. و...

حالا قضاوت دراین موارد را میگذاریم به عهده خوانندگان محترم ، درحالیکه مردم ما با مرگ دست و گریبان هستند ، چند نفر دزد چشم به اموال اینها و وسایل طبی اینها و حتی پول کفن اینها دوخته و آنرا می دزدند .

ما نمونه های زیادی را در این موارد در صفحات اجتماعی خواندیم که واقعا همه درد آوراست . بطور نمونه در یکی از ولایات، یک اسکواتور را ماهانه سه صدو پنجاه هزار افغانی به غرض کندن قبربرای مریضان فوت شده از اثر کرونا به کرایه گرفته بودند، بیش از سه ماه گذاشته و در این ولایت تا هنوز پنج واقعه فوتی هم ندارند. و همین طور در سایر موارد. اگر این موضوعات جدا مورد بازپرس قرار نگیرد یقینا برای همه مردم کشور بخصوص خانواده های که از ناحیه این مرض کشنده درد دیدند و عزیزان خود را از دست دادند دردجانکاهی خواهد بود که تازنده اند فراموش نخواهند کرد.

سوال دیگر که به نظر ما خیلی مهم آمد اینست که مردم مخصوصا از دو شفاخانه ای که به تداوی کرونا اختصاص داده اند (افغان جاپان و محمد علی جناح) فرار می کنند و آنچه گفته میشود مخصوصا در مورد محمد علی جناح که این شفاخانه تبدیل به مسلخ گردیده و هرکسی اینجا بستر شود جان سالم بدر نخواهد برد. ما هم شاهد مرگ دو تن از آشنایان خود در این مرکز هستیم ، از مسایل علمی طبی چیزی به آنصورت نمیدانیم اما اینقد ر میدانیم که وقتی مریضی با پای خود وارد شفاخانه میشود و خودش بالای میز معاینه داکتر بدون کمک کسی قرار می گیرد و به تشریح وضعیت خود می پردازد اما بعداز سه ساعت مرده اش را به خانواده اش پلاستیک پیچ نموده تحویل میدهند ، برای همان شفاخانه و داکتران موظف آن بی نهایت شرم آور است و باید طب عدلی و ریاست قوانین و زارت صحت این موضوع را جدا پیگری نمایند. این موضوع باید مورد تحقیق قرار گیرد که مردم باوجود گرفتاری به مریضی بنام کرونا از شفاخانه فرار میکنند و حاضر نیستند که در آنجا رفته و بستر شود ولی در خانه می مانند و خود دست به قرنطین خود می زنند.