اخلاق ورزشی، هویت ملی و بازخوانی یک قهرمانی تاریخی
مطمئن باشید که: « به جوی آب رفته بازهم آب میرود » و
افغانستان آباد میشود.
غلام علی صارم
جمعه 16/8/1404
اخیرآ تیم ملی فوتسال افغالنستان که به نظر من همان فوتبال
است در زمین محدود تر و اعضای تیم محدود تر وبعضا قواعد مخصوص دیگرکه اینک اینهم
شهرت جهانی کسب کرده است، در سطح آسیا قهرمان گردیده و مدال های طلای این دور از
مسابقات را با زحمت و تلاش و با اخلاق و قدرت کسب کردند.
دراین دور مسابقات که بین جوانان زیر هفده سال بود حقا که
تیم ملی افغانستان با وجودی که گفته میشد فدراسیون فوتبال توجهی به اینها نداشتند،
خوب درخشتیدند و با قدرت برسکوی نخست نشستند و مدال طلای این دوراز مسابقات آسیایی
را قدرتمندانه کمایی کردند
.
اعضای این تیم همه از جامعه تشیع که اکثریت آن جوانان عزت
آفرین هزاره هستند تشکیل گردیده بود، اما موقع بازگشت در کشور مردم هزاره کابل که
بیشتر در غرب این شهرزندگی می کنند همه شان اعم از مرد و زن و کودک به استقبال این
قهرمانان برآمده بودند و علاوه براینها هزاران پشتون و تاجیک و سایر اقوام نیز با
شکستن مرز های قومی و مذهبی به استقبال این قهرمانان برآمدند. مردم شریف پکتیا و
خوست که همه پشتون هستند، برای استقبال این قهرمانان با تجمع غیر قابل شمارش و با
رسم سنتی منطقه و گذاشتن لنگی ها قیمتی به سر این قهرمانان از ایشان استقبال و به
اصطلاح سنگ تمام گذشتند.
سراج الدین حقانی علاوه براینکه وزیر داخله کشور است، متعلق
به یک خانواده جهاد و مبارزه و عیار افغانستان میباشد نیز به استقبال این جوانان
شتافته و با دنیایی از شوق شعف و تشویق این قهرمانان، آنها را استقبال نمود.
موضوعی که در این دور از مسابقات قابل بحث است اینست که
آخرین مسابقه که بالای قهرمانی آسیا بود بین تیم ملی افغانستان و ایران بود. که
متاسفانه همه در ختم بازی شاهد حرکات زشت و ناپسند ورزشکاران ایرانی بودیم. گول
کیپر افغانستان را یک نفر از بازیکنان ایرانی با لگد زد که او علاوه براینکه گفت
خیلی درد داشتم ولی بخاطر وطنم تحمل کردم، اما هیچ عکس العمل نشان نداد.
ازنظرما این برخورد و حرکات ناپسند و ضعیف برمیگردد به
اخلاق و تربیه و بنیاد اخلاقی این جمع وجماعت و هیچگونه توجیه دیگر قابل بحث نیست
و بیجا میباشد زیرا:
اولا اینرا به عرض برسانم که حرکات زشت وناپسند و غیر
اخلاقی ورزشکاران ایرانی متعلق به همان جمع و جماعت بوده، یعنی این برخورد زشت متاثراز
روابط دوکشور نیست زیرا در حال حاضر روابط ایران و افغانستان کاملا صمیمانه و
براصول دیپلماتیک و حسن همجواری استوار است و اگر گاهی تنش های مرزی و یا تنشی روی
مسئله آب پیش می آید که یک امرطبیعی بین همه کشور های هم مرز جهان هست. دقیقا
میبیم که حل َآن معمولا از طریق مذاکره و مفاهمه و روشهای دیپلوماتیک صورت گرفته
است.
ثانیا مشکل مذهبی هم نیست. حکومت و اکثریت کشور ایران شیعه
هستند و امروز رهبر ایران که در ایران رهبری سیاسی را هم به عهده دارد از لحاظ
اعتقادی ایشان به شیعیان جهان به عنوان مرجع تقلید هستند و به عنوان یک مجتهد جامع
الشرایط امروز در کشور های مختلف بشمول افغانستان میلیون ها مقلد و پیرودارند و
تیم ملی فوتسال کشور ما هم همه هزاره و شیعه هستند که خوشبختانه در میادین ورزشی
افغانستان و همراهی و همکاری مردم این سرزمین، مرز های قومی، سمتی و مذهبی شکسته
است. این توجیه هم زمینه نداشته و عملا منتفی است.
اینرا نیز با تاسف بگوییم که جمعی خبر نگار و تحلیل گران
بیسواد هم قبل از بازی و حتی بعد از بازی سخنان بی نهایت زشت و توهین آمیز نه تنها
به ورزشکاران ما بلکه به همه مردم ما گفتند و خیلی بی ادبی کردند که البته ما آنرا
نیز ناشی از ضعف اخلاق و بنیاد ضعیف تربیتی شان میدانیم و به مردم شریف ایران و
بزرگان و مراجع تقلید، علما و... نسبت نمی دهیم.
اما به این آقایون که اینگونه زشت و غیر اخلاقی برخورد
کردند نصیحت میکنیم که یکبار تاریخ بازی های ملی فوتبال ایران را مطالعه کنید تا
دیگر اینگونه افغانستان را بی ادبانه و گستاخانه دست کم نگیرید.
من از شما دعوت میکنم که به این گزارش دقت بفرمایید.
« نخستین بازی رسمی تیم ملی فوتبال ایران در تاریخ مقابل
تیم ملی افغانستان برگزار شد و نتیجه این هم باخت سنگین 9_0 به سود افغانستان بود.
تاریخ دقیق این بازی 24اسد/مرداد 1312( 16اوت 1933 میلادی)
بوده است.
این مسابقه در شهر کابل برگزار شده و به عنوان نخستین دیدار
رسمی تاریخ تیم ملی فوتبال ایران در نظر گرفته می شود.
پس از آن تیم ملی ایران در همان سفر چند بازی دیگر نیز با
تیم های محلی افغانستان انجام داد، اما این مسابقه نخست آغاز تاریخ فوتبال ملی
ایران محسوب می شود»
منبع این گزارش تعمدآ نوشته نشد تا آقایون هم کمی زحمت را
بخود راه داده و دنبال کنند، تا بدانند که افغانستان در هیچ میدانی کم نیاورده. در
تهران و قم من بلد هستم و شاید در سایر ولایات ایران هم کلکسیون روزنامه های
ایرانی موجود است، بروند و تحقیق کنند.
پهلوان ابراهیم قهرمان «رح» یکنفر به تنهایی تمام پهلوانان
جهان را به چالش کشیده بود و اگر تاریخ این ورزشها را دقت کرده باشید همان مرحوم
پهلوان تختی که شما آنرا جهان پهلوانش خطاب می کنید به میدان مسابقه اش حاضر نشد.
البته این قهرمانی ها به میدان های ورزش محدود نمیشود. ما
در میادین علم و دانش هم کسانی را داریم که طی صدها سال مردم علم دوست و علم پرور
دنیارا به دنبال خود کشانده و هنوز هم نظریات ایشان در سکوی نخست قرار دارد مثل
فارابی ، مولانای بلخ ، ابن سینای بلخی، خواجه عبداله انصاری و دهها دانشمند دیگر.
اولین شاعر فارسی زبان یعنی اولین کسی که کلام موزون گفت
حنظله بادغیسی از این وطن هست و در حوزات علمیه شیعه که درس های علمی دینی خوانده
میشود آغازش که با جامع المقدمات است و آنرا قابل خواندن ساخت شیخ کوچک افغانی است
که مشهور به مدرس افغانی میباشد و ختمش که جلدین کفایه هست بازهم به قلم یک
افغانستانی به اسم آخوند خراسانی است و بحث های دروس خارج که در حوزات شیعه تدریس
میشود آنهم اکثرآ با استفاده از محاضرات آیت ا...العظمی فیاض و مصباح الاصول آیت
ا... شهید سیدسرور واعظ بهسودی میباشد.
آیت ا... العظمی جوادی آملی صاحب تفسیر تسنیم در یک سخنرانی
خود گفت که از صدسال به اینطرف یک طلبه افغانی تمام حوزات را به دنبال خود کشانده.
اگر چه این سخن ایشان ناشی از عقده و کینه است مثلا آخوند خراسانی را یک طلبه خطاب
می کند در حالیکه خود ملایی اش با کتاب او به پایه اکمال رسیده است اما در واقع یک
اعتراف است به توانایی و استعداد این مردم.
افغانستان زمانی به عنوان عروس آسیا یاد میشد. اما متاسفانه
طی چهار دهه اخیر تجاوز خارجی ها و جنگ های داخلی که آنهم ناشی از مداخلات خارجی
بود این کشور را به ویرانه تبدیل کرد.
از بین رفتن زیر ساخت های اقتصادی، از بین رفتن کشت و زراعت
و مالداری و یک سلسله عوامل دیگر باعث گردیده که امروز عده ای کثیری از مردم ما
بخاطر تهیه یک لقمه نان دست به مهاجرت بزنند. شما یقین داشته باشید که اگر مردم ما
با پذیرفتن هزاران خطر مثل در بیابان ها تیرباران شدن، در آبها غرق شدن و تحمل در
برابر هزاران گونه توهین و تحقیر، دست به هجرت میزنند و در کشور های که پناه
میبرند با هزاران مشکل روبرو هستند و با عناوین مزخرف و احمقانه مثل مهاجر قانونی
و غیر قانونی که یک فکری است کاملا در مغایرت با اندیشه های دینی و اسلامی و
کنوانسیون های بین المللی توهین و تحقیر میشوند. اینها همه ناشی از غیرت و همت این
مردم است که میخواهد با عرق جبین و آبله دست به خانواده های خود نان تهیه کنند.
اینها از بی غیرتی دست به هجرت نزده اند. پس نباید با چهار دهه جنگ که این کشور به
ویرانه مبدل شدهو همه هم میدانند مهم ترین عامل آن کشور های همسایه و ذیدخل در
مناسبات سیاسی واقتصادی میباشند که ما در این جا به آن نمی پردازیم. اما بیاد
داشته باشید که ما در این وضعیت هم باقی نخواهیم ماند و طبق همان مثل معروف « به
جوی آب رفته بازهم آب میرود » و افغانستان آباد میشود. و در همه میادین خاطرات
گذشته هم یکبار دیگر تکرار خواهد شد. بازماندگان ابن سینا و مولانا، حاجی قهرمان
پهلوان ابراهیم«رح» وهمه ورزشکاران نامدار افغانستان همه در صحنه حضور داشته و
هرروز با درخششی کشور را نورانی می کنند. والسلام
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر