جنگ، راه حل نیست

  

جنگ، راه حل نیست، صدای عقلانیت باید بلند شود

غلام علی صارم

شنبه 26میزان 1404

در روزگاری که جهان به‌سوی همکاری و هم‌زیستی حرکت می‌کند، دیدن آسمان‌های افغانستان در آتش و دود، دل هر انسان بیداردل را می‌سوزاند. حملات اخیر هوایی که بر خاک افغانستان صورت گرفت و در آن ده‌ها غیرنظامی، زن و کودک قربانی شدند، لکه ننگی بر وجدان بشریت است. هیچ توجیهی، هیچ ادعایی و هیچ منطق سیاسی نمی‌تواند سوزاندن انسان‌های بی‌گناه را مشروعیت ببخشد.

اما در عین حال، پاسخ به خشونت با خشونت، راه رهایی نیست. افغانستان و پاکستان دو ملت‌اند با ریشه‌های عمیق فرهنگی، قومی، مذهبی و تاریخی که پیوندهای‌شان فراتر از مرزهای سیاسی است. هزاران خانواده در دو سوی خط دیورند، خویشاوند و وابسته‌اند، هزاران تاجر، راننده و کارگر، نان خود را از مسیر تجارت و ترانزیت میان این دو کشور به‌دست می‌آورند. در چنین شرایطی، هر گلوله‌ای که از این‌سو یا آن‌سو شلیک می‌شود، نه تنها یک جان، بلکه رشته‌ای از اعتماد، برادری و همزیستی را پاره می‌کند.

رهبران هر دو کشور باید بدانند که راه افتخار، در تخریب و انتقام نیست، بلکه در شجاعتِ صلح و خردِ گفتگو است. زمان آن رسیده که عقلانیت جایگزین احساسات شود و سیاستمداران به‌جای شعله‌ور ساختن آتش، دست دوستی و تفاهم را دراز کنند.

جنگ، جز ویرانی، مرگ و نفرت، هیچ ثمره‌ای ندارد. اما دیپلماسی می‌تواند مرزها را از میدان دشمنی، به پل تفاهم بدل سازد. صلح میان افغانستان و پاکستان نه تنها ضرورت دو کشور، بلکه خواست مردم هر دو سوی مرز است،  مردمی که از جنگ خسته‌اند و تنها در سایه آرامش، می‌خواهند زندگی کنند.

بنابراین تاکید ما اینست که جنگ راه حل نیست و باید صدای عقلانیت را بلند کنیم.